Frida Kahlo Sözleri, Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderon 6 Temmuz 1907 yılında Meksika’da doğmuş ressamdır. Ayrıca Frida Kahlo özellikle duvar resimleriyle tanınan Meksikalı Ressam Diego Rivera’nın eşidir. Frida Kahlo resimlerinin yanı sıra hayatında iniş ve çıkış dolu özel hayatı ve politik görüşleri ile de bilinmektedir. 13 Temmuz 1954 yılında hayatını kaybeden Frida Kahlo’nun En güzel sözlerini sayfamızda derledik. Beğendiğiniz sözlerini sosyal medya hesaplarınız Facebook, Instagram yada twitter hesabınızdan paylaşabilir resimli sözlerini de hikayelerinizde yer verebilirsiniz.
En Çok Paylaşılan Ressam Frida Kahlo Sözleri
Resim hayatımı tamamladı.
Ben uçmak isteyip de uçamayan bir kuş gibiydim.
İçimde kırk kadın, Kırkı da yabancı. Kırkı da öteki…
Benim yolculuğumda böyle işte… Toprağın içine bir yolculuk…
Neden yürümek için ayaklarım olsun ki; uçmak için kanatlarım var.
Başıma gelen en iyi şey acı çekmeye alışmaya başlamam.
Büyüyünce, insanın kendini nasıl yalnız hissettiğini göreceksin.
Ben aşkın, acının ve devrimin kadınıyım.
Diego, gerçek, öyle büyük ki, ne konuşmak ne uyumak ne dinlemek ne sevmek istiyorum…
Kendi tenimden daha çok seviyorum seni.
Söz dağarcığımda da üzüntüm gibi yoksul.
Ağrıyan en belli yerim… Yüreğim olabilir. Yürek hüzün dolu… Belki beden de.
Bu farklı bir şey. Aşığım ve başka türlü davranamam…
Asıl önemli olan da atılımımızın yaşamsal olmasıydı. Saftık, henüz kirlenmemiştik.
Çıkış yolunun güzel olacağını ve asla geri dönmeyeceğimi umarım.
Ayaklar, uçmak için kanatlarım varken sizi neden arayayım?
Ama sevgilim, bir daha gelseydim dünyaya yine seni severdim… Canlı canlı çürüyeceğimi bilerek!
Her defasında körkütük aşık olarak, sana döndüm. Ya da aslında senden hiç gitmemiştim.
Her şey insandan dışarıya taşmıyor mu, kan, gözyaşı, bulutlar, hatta yaşamın ta kendisi…
Frida sevinçle, her dostlukda biraz da suç ortaklığı bulunduğunu öğrendi.
Yüreğindeki kaygı insanı çökertir fakat iyi söz yüreğini sevindirir.
Bu bitmek bilmez bir can çekişmeden ibaret olan yaşamımla ilgili olarak şunları söyleyebilirim:
”İyileşmek mi?” dedi Frida. ”Ama ben hasta değilim ki. Kırık döküğüm. Aynı şey değil, anlıyor musunuz?”
Ama acı çeken yüreği var ise bir bedenin, daha hızlı çürüyor o beden.
Rüyaları ya da kâbusları asla resmetmedim. Resmettiklerim benim kendi gerçeklerimdi.
Seni sevmeye başladığım o günden beri acı çeken bir yüreğim var. Diego Rivera ile ilgili olarak.
Kendi portremi resmediyorum çünkü çoğunlukla yalnızım, çünkü en iyi tanıdığım insanım.
Gecelerim öğüt vermiyor. Gecelerim uyanık görülen bir düş gibi seni düşünüyor.
Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderon Aşk, Acı ve Duygusal Sözleri
Benim acı çeken bir yüreğim var Diego. Seni sevmeye başladığım o günden beri, acı çeken bir yüreğim var.
Kendi kaprisi dışında hiçbir yasa tanımayan bir despotun yönettiği ülkemden kaçmaktaydım.
Melek yüzler, bazen büyücülük eğilimlerini saklayabilirler. Bazen de genç şeytan yüzlerinin ardında melek yürekli kişiler vardır.
Senin çirkin olduğunu söyleyen annemden nefret ettim. Sana benim gibi bakamayan herkesten. Senin güzelliğini görememelerini anlayamadım hiç…
Yaşam, en beklenmedik anda şaşırtıcı, güzel sürprizler hazırlar insana.Sana her dakika kehanette bulunmamanı söylüyorum sadece…
İlk aşk kedi gibi sessizce yanaştı. Onun gelişini ne gördüm ne de duydum. Aşk yavaş yavaş içime yayıldı.
Yazgının dişleri köpekbalığınınki gibidir. Bir gecede her şeyi yitirdim. Ağlamamın, inlememin ve çığlıklarımın duvarların ötesinden duyulduğu söyleniyor.
Hayatımda iki büyük kaza geçirdim; biri Diego’ydu ve diğerinde ise bir tren az daha beni öldürüyordu. Diego kesinlikle çok daha yıkıcıydı.
Acılarımı boğmaya çalıştım; ama pislikler yüzmeyi öğrendiler ve şimdi ben, bu hoş ve iyi his tarafından alt edildim.
Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın Diego…
Bu, bitmek bilmez bir can çekişmeden ibaret olan yaşamımla ilgili olarak şunu söyleyebilirim: Ben uçmak isteyip de uçamayan bir kuş gibiydim.
Uzaklık her şeyi hayali kılıyor… Evet… Yo, hayır… Bir şey ne denli uzaklaşırsa, aynı zamanda artık yalnızca kendisine, kendi dünyasına ait olduğundan, o denli de yakınlaşıyor.
Kötüyüm, gitgide daha da kötü olacağım ama yavaş yavaş yalnız kalmaya alışıyorum, bu bile bir şeydir. Bir avantaj, bir zaferdir.
Kurbağa sevgilim, Diego’m… Bana dünyanın en büyük acısını yaşattın sen. Gün be gün öldüm seni sevmeye başladığım ilk andan itibaren.
Bedenim birkaç sokağın ya da adi bir coğrafyanın bizi ayırdığını anlayamıyor. Bedenim, gecenin ortasında senin gölgeni görememekten dolayı acıdan çıldırıyor.
Hayır ben gerçeküstücü değilim. Bütün bunlar, gereğinden fazla gözde gözde büyütülmüş şeyler. Oysa ben en azından bir şeyden eminim: Kendi gerçeğimi resmediyorum.
Şeyleri, yaşamı, insanları çok seviyorum. İnsanların ölmesini istemiyorum. Ölümden korkmuyorum fakat yaşamak istiyorum. Ama acıya gelince, hayır acıya dayanamıyorum.
Frida Kahlo Uzun ve Anlamlı Sözleri
Kendimi hem kendim için yaşayabilecek denli güçlü ve iç zenginliğine sahip hissediyorum, hem de değil bir davranışın, en ufak bir düşüncenin bile paralayabileceği kadar dayanıksızım.
Aşk mıydı? Bilmiyorum. Eğer aşk her şeyi kapsıyorsa, çelişkileri ve taşkınlıkları, aşırılıkları ve söylenemeyenleri, evet, o zaman buna aşk diyebiliriz. Ama aksi takdirde, hayır, aşk değildi bu.
Senin sevmediklerini de sevdim ben Diego. Neden sevmediğini anlamak için, onları sevdim!!! Ya da sevmeye çalıştım… İçimdeki, sana dair olan öfkeyi dindirmek için yaptım belki. Öfkem dinmedi Diego.
Bir gerçek varsa o da bedenime acının ilk kez o gün girmiş olduğudur. Küçük yaşta çocuk felci geçirdiği ve bir ayağının topal kalması sonucu sakatlığı ile ilgili olarak kendisine ”Tahta Bacak Frida” denildiği günler hakkında söylediği söz.
Seni sevmeye başlayalı çok uzun zaman oldu. Küçük bir kız çocuğu idim, seni sevmeye başladığımda. Şimdi ise bedeni çürümeye başlayan yaşlı bir kadınım. Bütün bedenler çürüyor aslında Diego’m. Eskiyor bütün bedenler.
Bir tek senin çocuğunu doğurmak istedim. Ah Diego’m.. Bu paramparça rahmimden nefret ettim, bebeğimizi tutamayınca. Söküp atmak istedim rahmimi. Sana çocuk doğurmayı beceremeyen bir organı taşımak yük oldu bana.
Bulutların çerçeveye doğru taşmasi gerek” diye düşünüyordu. “Her şey insandan dışarıya taşmiyor mu, kan, gözyaşı, bulutlar, hatta yaşamın ta kendisi..” oturduğu yerde, büyük aynada kedisini görüyordu. “Allah kahretsin. Görüntümuz hep bize geri dönüyor.
